Psia starość...

Opowiem wam pewną historię o psie, który został znaleziony w rowie i trafił do schroniska. Kim był wcześniej tego nie wiemy, ale to zdarzenie zmieniło jego życie… niby to schorowany staruszek, a znalazł dom i kochającą rodzinę, rozkochała go w sobie 9 letnia dziewczynka. Nadała mu nowe imię… zaczęła pisać nowy rozdział w jego życiu. Wszystko się tak dobrze układało minął rok, może dwa i pewnego ponurego dnia, podczas wieczornego spaceru gdzieś zniknął… Szukała go wszędzie, wołała, pytała… i mijały kolejne dni, zjeździła pobliskie schroniska i w końcu zrezygnowana, bez nadziei postanowiła go poszukać w kolejnym schronisku… weszła i usłyszała skowyt jej psa. Pobiegła za głosem nie zwracając uwagi na tabliczkę wbiegła do pokoju sanitarnego i go zobaczyła… zawołała go, a on resztkami sił podniósł swoją główkę i spojrzał na nią z miłością oczami pełnymi bólu. Podbiegła do niego wzięła na ręce i patrzyła jak odchodzi z tego świata, sięgnęła po jego obróżkę do której przyczepiona była maleńka blaszka z adresem i odeszła z martwym ciałem pieska…

Wszystko zostało zgłoszone na policję, pracownicy dostali karę za uspanie oznakowanego psa… no ale co z tego?? To nie wróci życia psa… Ta dziewczyna ma dziś 16 lat i nie potrafi spojrzeć w oczy żadnemu  psu… bo widzi w nich tamten koszmarny dzień...

Kiedyś miałam taki sen... tylko, że w nim umarł mój psiak... obudziłam się zalana łzami. Tak się cieszę, że to był tylko sen..